Podarunek

Był sobie On i Ona,
nie mieli syna ni córki,

nie byli jeszcze starzy,

choć mieli nieco już z górki.

Tak dożywali dni swoich, 

czekając na miejsce na górze, 

On do niej mówił Kiciulu, 

a Ona do niego Kocurze. 

Pewnej jesiennej nocy 

za oknem coś zapiszczało, 

wstań, prosi Ona, Kocurze, 

wstań, zobacz, co się tam stało! 

Westchnął, narzucił kufajkę, 

podciągnął spodnie piżamy, 

zapuścił wzrok w czeluść nocy: 

Któż to tak płacze do mamy? 

Malutki kotek przed progiem 

zapłakał w ciemność i ciszę... 

Z oddali głos jeszcze dobiegł: 

Pozdrawiam - święty Franciszek!

Wiersze z kotem, 2004, str. 4-5 (mój pierwszy koci wiersz)