Pociecha

Bywają dni, gdy nic się nie wiedzie,
w pracy kłopoty, tracisz portfel w tłoku,
gubisz guziki, lewą stroną jedziesz
i solą ci wszystko jest w oku.

Do domu docierasz smutna i przybita,

zgłodniałe koty czekają w szeregu,

lampa po babci w drobny mak rozbita -

pewnie strąciły ją w biegu.

Wreszcie przychodzi chwila oddechu,

wszystko sprzątnięte i koty już zjadły,

czujesz, że wcale ci nie jest do śmiechu -

na chwilę na krześle przysiadłaś.

W stroskanej głowie myśl za myślą goni -

że czas tak ucieka, że ciągle się spieszysz...

Dotyk miękkiej łapki czujesz na swej dłoni -

to kot się przytulił - przyszedł cię pocieszyć.

Wiersze z kotem, 2004, str. 11